Blog

Ik volgde mijn gevoel en koos voor dit mooie vak en graag deel ik mijn ervaring, de gebeurtenissen en ontwikkelingen in de uitvaart. Want soms is het simpelweg te mooi om het niet te delen.

Collega’s

Als zelfstandig uitvaartverzorger weet ik dat ik het begrip collega ruim moet zien, want een uitvaart verzorg je niet alleen. Medewerkers van bijvoorbeeld crematoria, begraafplaatsen, uitvaartcentra, het rouwvervoer, de drukkerij en dan zijn er ook de vrijwilligers van de kerk; het zijn allemaal collega’s. Stuk voor stuk mensen die met toewijding hun werk doen en waarop ik kan rekenen. De meesten zijn aardig en sommigen zijn geweldig.

Samen zorgen we ervoor dat het meer dan ‘een nette uitvaart’ wordt. Een uitvaart waarbij nabestaanden tijd en ruimte hebben om te doen wat het beste voelt.

O ja, ik kom niet toevallig met mensen in contact, maar mensen benaderen mij persoonlijk tijdens een moeilijke periode in hun leven.
Waarom?
Gewoon, omdat ik Marcel ben.

Mijn werk

Ik ben Marcel Vernig, zelfstandig uitvaartverzorger in Doetinchem en omstreken. Mijn werk is de zorg voor de mensen die gestorven zijn en de begeleiding van de mensen die achterblijven in het organiseren van een zo passend mogelijk afscheid. Passend bij de overledenen, de nabestaanden en de portemonnee. Mijn werk doe ik oprecht en met toewijding.

Mensen met wie ik werk vinden dat ik goed kan luisteren, rustig op de achtergrond, indien nodig doortastend op de voorgrond, deskundig en prettig in de omgang ben.

O ja, ik kom niet toevallig met mensen in contact, maar mensen benaderen mij persoonlijk tijdens een moeilijke periode in hun leven.
Waarom?
Gewoon, omdat ik Marcel ben.

Bewust een uitvaartverzorger kiezen.

De tijd heeft niet stilgestaan in de uitvaartbranche. De sombere man in zwart pak met hoge hoed heeft plaatsgemaakt voor een eigentijdse uitvaartverzorger. Maar wie past het beste bij u? U kunt al een indruk krijgen door aanbevelingen van familie of kennissen, óf neem contact op voor een kennismakingsgesprek. Buiten het feit dat u een bewuste keuze maakt, kunnen de totale kosten van de uitvaart lager uitvallen.

Ook bij een uitvaartverzekering is het niet verplicht om na een overlijden het telefoonnummer te bellen dat op de polis staat. U bent vrij in uw keuze voor een uitvaartverzorger.

O ja, ik kom niet toevallig met mensen in contact, maar mensen benaderen mij persoonlijk tijdens een moeilijke periode in hun leven.
Waarom?
Gewoon, omdat ik Marcel ben.

November 2017

Twee jaar geleden

Na ruim 10 jaar werkzaam te zijn geweest als uitvaartbegeleider in de Achterhoek, ben ik 2 jaar geleden gestart met een eigen uitvaartonderneming. Een hele grote stap voor mij en mijn gezin. Mijn motivatie om te kunnen blijven vasthouden aan een persoonlijke benadering, tijd, rust en ruimte.

Ik kan terugkijken op een periode waarin ik hard gewerkt en veel geleerd heb. Het was een bewogen tijd met boeiende, ontroerende en unieke momenten. Momenten die mijn werk zo mooi en waardevol maken.

O ja, ik kom niet toevallig met mensen in contact, maar mensen benaderen mij persoonlijk tijdens een moeilijke periode in hun leven.
Waarom?
Gewoon, omdat ik Marcel ben.

Mensen hebben niet altijd advies nodig.

Soms willen ze een oor dat luistert,

een hand om vast te houden,

een hart dat begrijpt…

Feestdagen en overlijden.

De straten en etalages zijn sfeervol aangekleed, een kleine kerstmarkt staat rondom de kerstboom op het plein. Over een paar dagen is het kerst en in de stad is dat goed te merken. De drukte neemt toe; mensen lopen met tassen vol kerstcadeautjes en in de supermarkt zie je al mensen met lange boodschappenlijstjes en volle winkelwagens. Als ik nog even voor sluitingstijd een paar boodschappen wil halen zie ik haar staan, een klein lief vrouwtje. Ze begroet me vriendelijk en kijkt me glimlachend aan.

Zes jaar geleden heb ik de uitvaart van haar man mogen begeleiden. Het moest een sobere uitvaart worden, met mooie woorden en muziek. Toen we het tijdens de voorbereidingen over een bloemstuk hadden verzuchtte ze dat ze bloemen zo duur vond. Ik heb haar voorgesteld om te kiezen voor één bloem en verteld wat mijn achterliggende gedachte daarbij was. Ze heeft gekozen voor een rode roos die ze tijdens de dienst met al haar liefde voor haar man op de kist heeft gelegd. Dat gebaar, zo lief en zo dapper, heeft een diepe indruk op me achtergelaten.

Als ik vraag hoe het met haar gaat en of haar dochter nog in Afrika woont reageert ze verbaasd: “Dat je dat nog weet”. Ze begint te praten … Dat ze met een goed gevoel kan terugkijken. Maar ook hoe moeilijk het is, dat ze hem “nog steeds” zo mist. Ze krijgt tranen in haar ogen. “Marcel, het is zo zwaar.” vervolgt ze. “Iedere keer alleen thuiskomen, niet meer iets kunnen bespreken of je verhaal kwijt kunnen.” Ik luister, meer hoef ik niet te doen. Na een half uurtje eindigt ons gesprek. Ze is blij me gezien te hebben en vond het fijn haar verhaal te kunnen vertellen. We geven elkaar een hand en ondanks haar verdriet wens ik haar prettige kerstdagen.

Het gesprek geeft me een goed gevoel en morgen ga ik een paar boodschappen halen want inmiddels zijn de winkels gesloten.